ما انسان‌های خردمند به عنوان کنشگران فعال و اثرگذار در برابر آنچه در جامعه رخ می دهد مسئولیم. فقر به عنوان یکی از چالش های دیرین جوامع بشری ـ که در طول تاریخ به شدت و وسعت آن، پیوسته افزوده شده است ـ همواره ذهن اندیشمندان، دغدغه‌مندان و فعالان اجتماعی را به خود مشغول کرده است. دردآورتر و تکان‌دهنده‌تر از فقر، پدیده‌ای است که نه‌تنها جامعه بلکه تمدن بشری را تهدید می‌کند: « فقر مطلق»

فقر مطلق(Extreme Poverty)  وضعیتی است که در آن انسان از منابع ضروری برای ادامه زندگی و همچنین نیازهای اساسی از قبیل خوراک، پوشاک و سرپناه به کلی محروم بوده و در تداوم زندگی دچار مشکل می شود.

آسیب های تکان‌دهنده فقر مطلق، فراگیر است. از سطوح فردی و خرد گرفته تا سطوح حاکمیتی و کلان، همه را متاثر می‌کند. انسان فقیر اندیشه فقیرانه خواهد داشت. اندیشه فقیر خانواده فقیر پرورش خواهد داد و در درازمدت به فروپاشی بنیان‌های اجتماعی خواهد انجامید. کدام حاکمیت است که می‌تواند بر جامعه از هم گسیخته حکمرانی کند؟ هر نظام حاکمیتی مبتلا به فقر مطلق، همواره در معرض از دست‌دادن مهمترین سرمایه خود یعنی مردم خواهد بود. زوال مشروعیت، ناتوانی در دفاع از ارزش‌ها، ناتوانی در توسعه روابط بین الملل، منفعل و منزوی‌شدن را به دنبال خواهد داشت. جوامع بسیار نابرابر و بی‌توجه به فقر مطلق، فرجام ناخوشایندی در تاریخ داشته‌اند. دارایی ما در جامعه‌ای که امنیت آن به‌دلیل بی‌توجهی به فقر مطلق از بین رفته است، ارمغانی برای هیچکس نخواهد داشت. همانگونه که وقتی ظرف مناسب نداریم، نمی‌توانیم از غذای خوب لذت ببریم!

بنیاد حرکت انسانی معتقد است؛ مهمترین راهکار برای پیشگیری از گسترش فقر مطلق عبارت است از: بازتوزیع منابع ثروت به سمت گروهی که حتی توان تأمین حداقل معاش خود را ندارند. این گفتمان به هیچ‌وجه به معنی توزیع مساوی منابع نیست بلکه معتقد است افرادی از جامعه که زیر خط فقر مطلق هستند، باید به کمک گروه‌های برخوردار از حداقل‌های معیشتی لازم در جامعه متمدن ایرانی-اسلامی بهره‌مند شوند. گروه مبتلا به فقر مطلق به هیچ عنوان توان تولید یا ارائه خدمات منجر به تأمین معاش خود را در هیچ شرایطی ندارد. بازتوزیع منابع به شکلی که درصد مشخصی از منابع گروه برخوردار برای پیشگیری از ابتلای جامعه به فقر مطلق اختصاص داده شود، در کمترین حالت به منزله‌ی حق بیمه‌ای است که نه از یک خسارت فردی که از یک فاجعه عمومی پیشگیری می‌کند.

 بازتوزیع هدفمند ثروت به شکل یاد شده، در نهایت امر منافع گروه برخوردار جامعه را تامین خواهد کرد. درحال‌حاضر گروه‌های برخوردار، سالیانه هزینه‌های بسیاری برای حفاظت از خود و دارایی خود دربرابر آسیب‌های اجتماعی می‌پردازند. از آنجا که مهمترین و فراگیرترین ریشه آسیب‌های اجتماعی، فقر مطلق است؛ بازتوزیع منابع از هزینه‌های مازاد و غیرمولد این گروه جامعه خواهد کاست. علاوه‌بر کاهش نابرابری در ثروت، کارآیی افراد غیرمولد، بهره‌وری تولید کل و سرمایه‌گذاری در سرمایه انسانی، حتی در درازمدت منافع بیشتری برای گروه‌های برخوردار جامعه نیز خواهد داشت و درنهایت این سیستم عادلانه سنگ بنای مردم‌سالاری خواهد بود.

در این راستا توانسته‌ایم بیش از ۳۰۰ نفر از افراد ثروتمند در نقاط مختلف جهان را با این ایده همراه نماییم. هرکدام از این افراد در کشورهای خود، با دولت هایشان برای پرداخت مالیات و ایجاد قوانینی جهت دریافت مالیات از ثروتمندان، رایزنی خواهند کرد. همچنین بنیان‌گذار بنیاد حرکت انسانی به همراه ۸۲ تن از دیگر ثروتمندان جهان در تشکلی معروف به میلیونرهای مردمی به صورت داوطلبانه از دولت‌هایشان خواسته‌اند تا مالیات آنها را در جهت ریشه‌کن کردن فقر مطلق و نابرابری افزایش دهند.

حرکت انسانی تلاش دارد با طراحی سازوکاری علمی و قابل‌اجرا، مشکل تأمین حداقل نیازهای معیشتی گروه مبتلا به فقر مطلق را از طریق همیاری و مشارکت گروه‌های برخوردار در چهارچوب قانون حل نماید؛ با این توضیح که: می‌خواهیم یک سیستم رفاهی نوآورانه را پیشنهاد دهیم که به کمک آن، درصد مشخصی از مالیات بر ثروتِ گروه برخوردار مستقیما در جهت تأمین نیازهای گروه مبتلا به فقر مطلق، بی‌کم وکاست هزینه گردد. این یک روش متداول دریافت مالیات نخواهد بود که بودجه و یا کسری بودجه دولت را تامین کند بلکه روش و سازوکاری نوین و عادلانه با نظارت سه قوه، گروه برخوردار و دیگر ذی‌نفعان خواهد بود. لذا در این راه تنها خواسته‌ای که از دولت، مجلس و حاکمیت داریم، حمایت و پشتیبانی از این طرح و ایده برای رسیدن به یک اجماع نظر و وفاق ملی است تا به تدوین و تصویب قانونی در این راستا منجر شود.